یک جامانده از اربعین

حسین (ع) سرچشمه معرفت و فانوس هدایت زائران اربعین امسال است. سبط نبوی همچون کشتی نجات به دنبال احیای اسلام رحمانی در ورای دنیای پر هیاهوی امروزی ما در ردای آزادمردی است که به آزادمردان جهان درس آزادگی و آزاد اندیشی می آموزد، تا جایی که آن نویسنده مصری، عبدالرحمن شرقاوی فقید می فرماید: «حسین(ع)، شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعه باید به نام حسین ببالد، بلکه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار کنند.»

حال تنها سوالی که در اینجا پیداست این است یزید و یزیدیان عالم کجای این جهان را محسور خود کرده اند و حسین (ع) و حسینیان عالم در چه جایگاه و مرتبه ای قرار گرفته‌اند؟

به حق امواج زیبای خوی مردانگی حسین(ع) این روزها عاشقان مکتبش را از جای جای جهان همچون مغناطیسی جذاب به سوی خود فرا می خواند و با تداعی آن واقعه بزرگ عاشورا به همگان درس عاشورایی و حسین منشی می دهد. مکتب حسین(ع) تنها خون به ناحق ریخته‌ی خدا نیست بلکه رسیدن به اوج بندگی و وانهادن پستی ها و پلشتی هاست. لبیک یا حسین(ع) را زمانی می توان باور نمود که خوی حسین(ع) را در خود تقویت نمود و دست از کینه ها و عداوت ها وانهاد. این شعار پاک «هیهات من الذله» را زمانی می توان عملی نمود که در مقابل نا بخردی ها و نامردی های روزگار همچون آن امام همام سر ناتوانی فرود نیاورد و حرف حق را حتی در سخت‌ترین مصائب و گرفتاری ها با زبانی شیوا و گویا به گوش جهانیان رساند.

حسین(ع) علم گردان علم های سنگین تکایا نمی خواهد بلکه از تو می خواهد که در سایه پرچم عدالتش به یاری مظلومان و ستمدیده ها قدم برداری و در جهت حفظ آبروی مومنان که طبق فرموده اش از حرمت پرده‌ی کعبه بالاتر و شایسته تر است عزمت را جزم کنی.

تسلیت این ایام را باید به زهرای مرضیه سلام الله علیها نثار نمود که در این مصیبت صاحب عزاست و انشاالله در کرم آل الله این جامانده اربعین روزی به حقیقت عملی راه حسین منشان دست یابد. 

بلندترین شب تاریخ

بلندترین شب تاریخ

شب عاشوراست!

شبِ وداع و راز و نیازهاست

پرظفرترین روز تاریخ

روز بعد از یلدای عاشوراست!

روز پیروزی خورشید بر تاریکی هاست!*

*** ** ***

* مردم مازندران معتقدند که صبح بعد از یلدا روز پیروزی خورشید بر سیاهی و تاریکی‌ها است.

محرم در تکرار معنا پیدا می کند

تکرار در تکثر خود به انسان معرفت وجود می‌آموزد. به انسان می آموزد که برای کاری که مکرر به آن دست می‌زند اندکی تأمل کند.  چه زیبا دکتر شریعتی در خاصیت تکرار، این موضوع را ادا می کند، آنجا که می گوید: « بسیار گفته‌اند و بسیار شنیده‌اید پس به تکرار نیازی نیست؟ چرا هست. مگر نوروز را خود مکرر نمی‌کنید؟ پس سخن از نوروز را نیز مکرر بشنوید. در علم و ادب تکرار ملال‌آور است و بیهوده «عقل» تکرار را نمی‌پسندد. اما «احساس» تکرار را دوست دارد، طبیعت تکرار را دوست دارد، جامعه به تکرار نیازمند است و طبیعت را از تکرار ساخته‌اند، جامعه با تکرار نیرومند می‌شود، احساس با تکرار جان می‌گیرد.»

محرم هم سالیانی است که از تکرار دست بر نمی دارد و سال به سال با رنگ و بویی متفاوت تر از سال قبل برقرار می شود. اما راز و رمز محبوبیت محرم در میان عمومیت ملت چیست؟ و یا به قول حضرت محتشم کرمانی حقیقتاً این چه شورش است، که در خلق عالم است؟

محرم را باید در هدفش جستجو کرد. هدفی که غایت آن بالطبع باید رسیدن به تعالی برای انسان ها باشد تا بتواند در میان عمومیت ملت اثر گذار و پا برجا بماند. که به تحقیق محرم از این قاعده مستثنی نبوده و نخواهد بود. هدف محرم راه رفتن بر روی محوریت اسلام و دیانت و انسانیت است. هدف محرم رسیدن به سعادت ابدی برای عالمیان است. آنجا که پیغمبر در نقش سبط جوان خود از تعبیر چراغ هدایت و راهبان مورد اطمینان استفاده می‌کند و او را همچون کشتی نجات در دریای مواج روزگار نام می برد.

هدف حسین‌ بن‌ على اروحنا فداه ‌و فدا اسمه ‌و ذکره، تنها در شهادت و یا گرفتن به حق زمام حکومت خلاصه نمی شود بلکه هدف و غایت اصلی آن بزرگوار در هدایت آحاد ملت در سمت و سوی الهی و جلوگیری از ورود کجی ها و زشتی ها و پلشتی ها در برنامه واحد زندگی بوده است.

محرم هرسال مجالی است برای بازیابی خودمان در بیراهه های زندگی و رسیدن به طریق اولی صداقت و هدایت در لوای دو امانت بزرگ نبوی یعنی قرآن کریم و اهل بیت مطهر است. به تحقیق محرم تنها نعمت خداست که با آن هوای نفس خود را از آلایش ها پالایش می کنیم و برای سال قمری جدید، خود را آماده خدمت به خلق خدا می کنیم. و حال این تکرار یکی از پر ثمرترین ثمرات عالم برای انسان خواهد بود.

بارالها! ما را در این محرم عزیز از آلایش ها مبرا و پالایش بفرما.

بارالها! به محمّد و آل محمّد، آن خیرى که از تو خواستیم و نخواستیم، به ما عنایت کن و از هر شرّى به تو پناه بردیم و پناه نبردیم، ما را از آن در امان بدار.

بازنشر: عمارنامه | حرف تو