رمضان، قطعه ای از بهشت

داشتم با خودم فکر می کردم با آمدن این ماه باید چکار کرد. ماهی عزیز که باید قدرش را به حد اعلا دانست و توجهی خاص بدان داشت. تصمیم های زیادی گرفته ام، تصمیم هایی که اگر انجام دهم شاید و نه بطور حتم در زندگی ام تغییراتی را ایجاد خواهد کرد و امیدوارم بتوانم به گوشه ای از این تصمیمم برسم.

 

 

ماه رمضان قطعه ای از بهشت است که خدای باری تعالی آنرا در میان جهنم داغ و سوزان دنیای مادی ما قرار داد تا کمی با خودمان خلوت کنیم و از نعمات این ماه بهشتی بهره ی کافی را ببریم. وقتی رمضان می آید با خودش حال و هوای زیبایی را به ارمغان می آورد. اصلا مزه ی این ماه به استهلال ماه چه شب اول و چه شب آخر و شبهای زیبای این ماه و مخصوصا عزیزترین شب سال یعنی شب قدر و غذاهای سحری و افطاری و دعاهای با صفایش هست.

خاصیت این ماه این است که به فکر دیگران باشی یا دست دیگران را بگیری، دهان و زبانمان و جوارحمان را به مفاهیم زیبا آغشته کنیم، در قرآن تدبر کنیم و به مفاهیم عالیه ی آن دست پیدا کنیم، اصلا خاصیت این ماه در این است که ما آدم شویم و به نورانیت وجود دست پیدا کنیم. ماه، ماه غفران آمرزش است امیدوارم در این ماه جز خاسران عالم نباشیم. انشاالله

 

پی نوشت بی ربط اما مرتبط:     چند روز اخیر شاهد تغییر و تحولاتی در مدیریت شهری مرکز استان، شهرستان ساری بودیم. اخبار مربوط به این امر را مرتبا از طریق رسانه های مجازی استان پیگیری می کردم و در جاهایی نیز نقد و ایراداتی اساسی به شورای شهر در این انتصاب وارد می دانم ، اما با تعیین شهردار دیگر بر خودم لازم می دانم که همواره به عنوان شهروند ساده حمایتم را از ایشان داشته باشم و همینطور تبریک صمیمانه ام را به برادر عزیزم آقای عبوری در پی انتصاب ایشان به سمت شهردار مرکز استان عرض کنم و امیدوارم بتوانند در مسیر اعتلای شهر ساری قدم های موثری بردارند. برای ایشان و همکارانشان آرزوی موفقیت را دارم.

 

بمانیم یا برویم

مستند میراث آلبرتا را امشب دیدم.مستندی با کیفیت کاری و تحقیقاتی بالا که توسط یک تیم دانشجویی طراحی شده بود. در وبسایت رسمی این مستند توضیحات جالبی را می بینیم که شاید فضای این مستند را به خوبی می تواند برایمان معرفی کند.

توضیح غیر رسمی‌اش اما، تقریبا همین چند خط است:

" آن‌ها که می‌روند وطن‌فروش نیستند. آن‌هایی که می‌مانند عقب مانده نیستند. آن‌هایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند. آن‌هایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند. همه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند. همه‌ی آن‌هایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند. آن‌هایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود. و آن‌هایی که می‌مانند، می مانند تا وطن را جایی برای ماندن کنند..."

این همان متنی‌ست که روی کارت دعوت‌های مراسم رونمایی نوشته بوده اند و البته منبع اصلی‌اش، یکی از نشریات دانشجویی دانشگاه شریف است.

این مستند را باید مسئولین چند بار ببینند تا برخی ناهماهنگی ها و نابخردی هایشان در برخی از امور را اصلاح کنند. همچنین خانواده های ایرانی نیز باید چند بار این مستند را ببینند تا به برخی از آسیب های موجود آشنا بشوند.

و حال اختیار با مختار هست که انتخاب کند بماند یا برود...

 

 برای دانلود مستند میراث آلبرتا کلیک کنید

 

به نام جوانگرایی ، به کام بازنشستگان

 

چند روز دیگر به روز تولد حضرت علی اکبر (ع) به عنوان روز جوان نزدیک می شویم.از همین رو یاد نامه ای که چند سال پیش در اوایل دوران جوانی به رهبر معظم انقلاب نوشتم افتادم که در انتهای نامه از ایشان طلب نصیحت پدرانه کردم. حضرت آقا هم با ذکاوت خاص خودشان ما را از نصایح خود بهره مند ساختند:

« قدر نیرو و استعداد را در دوران جوانی بدانید و تا ممکن است،  به علم و عمل صالح بپردازید. فردای این کشور و این انقلاب به شما جوانان برومند نیاز دارد. با یاد خدا و استمداد از او خود را برای آن آماده کنید. انشاالله موفق باشید»  

سید علی خامنه ای   ۲/۶/۸۱

 

¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤

 

عدالت عزیزترین لغت و در عین حال پر معنا ترین کلمه در میان جامعه بشری از ازل تا ابد بوده و خواهد بود. عدالتی که با شنیدن واج واج آن به یاد اسوه عالم بشریت، حضرت امیر المومنان، علی علیه السلام  می افتیم و به عنوان معیار ، در زندگی امروزی از آن بهره می بریم. عدالتی که با پیروزی مکتب جمهوری اسلامی بر مکتب اومانیستی و طاغوتی، بار دیگر به حد اعلای توجهات عام رسیده و تا حدی پیش رفته که در سایه توجهات خاص مقام معظم رهبری، دهه پیش رو را با عنوان دهه عدالت و پیشرفت نامگذاری نهاده است.

لازمه های پیشرفت هر کشور در سایه عدالت اجتماعی آن صورت می گیرد. پیشرفتی که با تفکر ناب جوانان و بهره گیری از تجربه بزرگان، می تواند چرخه پیشرفت کشور را کامل کند و در مسیر تعالی جامعه گام های استواری بردارند.

اما در گوشه و کنار شاهد عزل و نصب های افراد بازنشسته ای هستیم که بجای آنکه از مناصبشان خداحافظی کنند، متاسفانه در مناصب جدیدی منصوب می شوند که این عمل از چند زاویه قابل تامل و بررسی است. مسئله اولی که می خواهم به آن بپردازم، مسئله جوانگرایی است که امروزه بعضا در حد شعار از آن استقبال می شود. وضعیت حال کشور ما از لحاظ نیروی کار جوان دارای غنای خاصی است که باید در قسمتهای مربوطه از آنها استفاده شود. جوانهایی که بعضا دولت برای تحصیل و آموزش آنها هزینه های هنگفتی خرج می کند تا بتواند در بخشهای مورد نظر از آنها استفاده نماید. حال آنکه با انتصاب چنین افرادی، باعث ایجاد فضای یاس و ناامیدی در قشر تحصیلکرده جوان ما می شود.

جوانی یعنی حسن اعتماد در انجام کارها و خطر را به جان خریدن و فکر نو و متناسب با نیاز روز  بستر سازی کردن و همچنین نیرویی تازه نفس برای پیشبرد اهداف انقلاب می باشند، پس باید قدر این نیروی کار ارزشی را دانست و توجهی در خور شایسته از آنها داشت.

مسئله مهم دیگری که شاید توجیهی در انجام این عمل می توان در نظر گرفت ، بحث تجربه این افراد می باشد. تجربه ای که حاصل یک عمر تلاش و کوشش بزرگان بازنشسته ما حاصل گشته و باید با ساز و کار خاصی آنرا به نسل جوانمان منتقل کرد. هر چند بهتر است سازمان یا نهادی متولی انتقال این تجربیات گردد که برای انتقال آن می توان با جمع آوری تجربیات بازنشستگان در قالب وبسایت ، کتاب ،بروشور، مقاله، مجله و همچنین ایجاد کارگاههای آموزشی ، یافته هایشان را به نسل جدید ارائه داد، که علاوه بر ایجاد منبع در آمدی برای عزیزان بازنشسته ، می تواند باعث حرکت پیوسته در جهت رشد و تعالی کشور گردد. این راه حل شاید یکی از هزاران راه حلی باشد که می توانیم از عزیزان بازنشسته خود بهره ببریم و ارج و منزلت آنان را حفظ کنیم ولیکن حضور این افراد در مناصبی که پس از پایان دوره خدمت بایستی آنرا ترک کنند، خود منجر به بروز بی عدالتی در جامعه و همچنین مقدمه ای بر ایجاد فضای یاس و ناامیدی در میان جوانان می گردد.

طبق روال این سالها روز تولد شبیه ترین فرد به رسول خدا از لحاظ گفتار و منش و رفتار، حضرت علی اکبر (ع)، با نام روز جوان در نظر گرفته شده است ، شایسته است در این روزها خوش یمن و مبارک، نگاهمان به جامعه جوانان را از حد شعار خارج کنیم و آنان را با نگاه حسن اعتمادانه بپذیریم و از بروز بسیاری از مشکلات اجتماعی پیشگیری نماییم. جوان امروز نیاز به حسن توجه بزرگان خود دارد که در فضای وفاق و همدلی و با تعامل دو نسل می توان به قله های عدالت و پیشرفت دست یابد. امیدورام مدیران دستگاههای اجرایی،چه استانداری و چه فرمانداری و چه شهرداری و سازمانهای متبوع، نسبت به این زنگ خطر توجهی خاص بنمایند.انشاالله

 بازتاب: شمال پرس | طراوت نیوز