نینوا با نام حسین (ع) کرب بلا گشت
عاشورا تنها یک حادثه و حماسه نخواهد بود بلکه دنیایی از درس معرفت و خداشناسیست. به تحقیق صحرای کربلا ، صحرای عرفه است که وجود خشک و خالی ما را در معرفت خویش سیراب می کند و پیاله ی عشق به هستی را از سر سرمستی به ما وام می نهد.
کربلا میعادگاه پیامهای آسمانی بود. پیامهایی که صد و بیست و چهار هزار رسول ، پیام آوران آن در پیشگاه مردم بوده اند.
کربلا میعادگاه توحید و عدل بود. توحیدی که به انسان می آموزد که چگونه با رب و پروردگار خویش دو زانو ادب برگزیند و رسم درست ارتباط با خدای خویش را انتخاب کند. نبرد کربلا نشان داد اگر در زیر خیمه ای و یا در تیرس نیزه ای به یاد خدا باش که با ذکر او قلبها به آرامشی دست نیافتنی ، دست پیدا می کند.
کربلا میعادگاه عدل و انصاف است. انصافی که سبب ارتباط پاک تو با مخلوقات عالم می شود. هر چند اگر خطبه امام (ع) در وسط میدان جنگ دل حرمله را نرم نکند و جرس معرفتش را به صدا در نیاورد ولی آسمان در پی آن ناگوار واقعه ، خون گریه می کند.
امروز اگر می خواهیم حسینی زندگی کنیم ، باید تکواژه های سخنش را سرلوحه کار خود قرار دهیم و به توحید و انصاف که همان ارتباط پاک با خدا و سایر مخلوقات است، سرمشق از سر عشق بگیریم.
بار الها! ما را در زمره ی حسینیان زمانت قرار ده و با منش حسینیان عالم شربت شهادت به ما عطا کن...آمین
آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم
معذرت از همه خوبان و همه همرزمان
ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم
شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن
عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم
شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا
ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم
با سلام و صلوات برمحمد(ص)و آل محمد(ص)،
اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر،
خدا قوت همسنگر گرامی،شهدارایادکنیدحتی باذکریک صلوات
التماس دعا
اجرت باشهدا