جمله ای از شهید دکتر شریعتی چند روز پیش خواندم که به نظرم زیبا بود. زیبایی مناجات من حیث دقت او در انتخاب کلمات و نگاه رفیع این بزرگوار نسبت به جامعه عصر خود بود. فارغ از تعریف های بیجا و غلوهای اغراق آمیز، شریعتی با مناجاتش انگار همین حالا با معبودش به راز و نیاز می پردازد.
بخشهایی از مناجات شهید دکتر شریعتی:
خدایا! به علمای ما مسئولیت، و به عوام ما علم، و به مومنان ما روشنایی، و به روشنفکران ما ایمان، و به متعصبین ما فهم، و به فهمیدگان ما تعصب، و به زنان ما شعور، و به مردان ما شرف، و به پیران ما آگاهی، و به جوانان ما اصالت، و به اساتید ما عقیده، و به دانشجویان ما نیز عقیده، و به خفتگان ما بیداری، و به بیداران ما اراده، و به مبلغان ما حقیقت، و به دین داران ما دین، و به نویسندگان ما تعهد، و به هنرمندان ما درد، و به شاعران ما شعور، و به محققان ما هدف، و به نومیدان ما امید، و به ضعیفان ما نیرو، و به محافظه کاران ما گستاخی، و به نشستگان ما قیام، و به راکدان ما تکان، و به مردگان ما حیات، و به کوران ما نگاه، و به خاموشان ما فریاد، و به مسلمانان ما قران، و به شیعیان ما علی، و به فرقه های ما وحدت، و به جهال ما شفا، و به خودبینان ما انصاف، و به فحاشان ما ادب، و به مجاهدین ما صبر، و به مردم ما خودآگاهی، و به همه ملت ما تصمیم و استعداد فداکاری و شایستگی نجات و عزت بخش
تنها می توان آمین گوی دعای خیر او بود.
پی نوشت: برخی از دوستان به این وبلاگ لطف داشتند و نظرات، انتقادات و پیشنهاداتشان را چه به صورت حضوری و چه به صورت خصوصی از طریق این وبلاگ و یا ایمیل با من در میان گذاشتند. برای این بزرگوران آرزوی توفیق کرده و امیدوارم بتوانم لطف این بزرگواران را جبران بنمایم.